Dom z prywatnym Giewontem

Bryła Domu z Prywatnym Giewontem nawiązuje do tradycyjnych drewnianych szałasów powszechnych na Podhalu. Barwa, tekstura oraz faktura domu przywodzi na myśl krajobraz tatrzański: szare, chropowate skały i ośnieżone białe szczyty.

Dach pokrywa blacha tytanowo-cynkowa, a fasadę tworzą indywidualnie zaprojektowane, mobilne panele o ażurowej strukturze, które pozwalają dowolnie otwierać lub zamykać dom. Autorski projekt perforacji, umożliwił realizację kilku założeń: filtrowania naturalnego światła we wnętrzu, wykreowania faktury i kolorystyki elewacji nawiązującej do ośnieżonych szczytów Tatr oraz odwołania do lokalnych ornamentów. Dzięki zaprojektowanej iluminacji budynek po zmroku przypomina lampion, który emituje zarówno światło z wnętrza domu, jak i odbite oświetlenie zewnętrzne, dyskretnie ukryte w strukturze podcienia. 

Panele elewacyjne zostały osadzone na mobilnych systemach, sterowanych automatycznie, dzięki czemu budynek można dowolnie otwierać lub zamykać. W tym przypadku fasada pełni również rolę bezpiecznego ogrodzenia. Można powiedzieć, że fasada domu sama w sobie jest ogrodzeniem, poprowadzonym po możliwie najmniejszym obwodzie. 

Uformowaliśmy również ogród. Użyliśmy do tego lokalnych skał i kosodrzewiny. Dojście do domu tworzą kamienne głazy na wzór tatrzańskich szlaków górskich. Dzięki temu, mieszkańcy zyskali otoczenie nie wymagające nakładów pracy, które wpisuje się w tatrzański krajobraz. Granice działki zostały dyskretnie podkreślone zielenią i górskimi skałami. 

Idea szlaku najbardziej zaskakuje we wnętrzu domu. Formuje ją jego rdzeń; czarny, stalowy układ komunikacyjny, wijący się poprzez wnętrze każdej z czterech kondygnacji, zwieńczony nadwieszoną nad salonem kładką, przebijającą transparentną szklaną fasadę, tworząc na zewnątrz platformę widokową na samym szczycie. Struktura domu została zaprojektowana tak, aby dynamiczny trakt był widoczny z każdej części domu, nawet z poziomu garażu. Uzyskano ten efekt za sprawą przeszklonego stropu kondygnacji podziemnej, dzięki czemu idea szlaku na Giewont jest odczuwalna już z perspektywy garażu. Dzięki takim zabiegom dom stał się nośnikiem emocji spójnych z kontekstem miejsca. Część dzienna – widokowa – została umiejscowiona na piętrze aby wzmocnić doświadczenie górskiego klimatu. Widoczny w całkowicie przeszklonej ścianie szczytowej Giewont, staje się nieodłącznym elementem wnętrza wydzielonego połaciami dwuspadowego dachu. 

Z widokowego salonu, architektonicznym szlakiem dostajemy się na poziom antresoli, z której wiedzie ostatni odcinek wewnętrznego traktu. To nadwieszona nad salonem kładka, która pozornie wisi na zaledwie trzech stalowych cięgnach, co kreuje surrealistyczny i ekstremalny efekt. Jednak główna konstrukcja kładki i platformy widokowej jest dyskretnie zintegrowana ze strukturą ślusarki okiennej. Ten świadomy zabieg ma na celu budowanie napięcia podczas zbliżania się do platformy widokowej. Dodatkowo kładka została poprowadzona w płaszczyźnie wznoszącej, a jej stalowa balustrada stopniowo zanika zamieniając się w całkowicie przeszkloną platformę widokową prowadzącą na zewnątrz pod samo zwieńczenie kalenicy. 

W tym domu Giewont staje się jego nieodłączną częścią zarówno w wymiarze dosłownym, bo formuje jego wnętrze, jak i mentalnym, bo pozwala doświadczyć emocji, jakich dostarcza zaprojektowany trakt prowadzący na widokowy szczyt.