DOM ZAGRODOWY

Bezpośrednią artystyczną inspirację dla projektu domu stanowi pastela Stanisława Wyspiańskiego Zagroda Wiejska w Konarach (1905, Muzeum Narodowe w Krakowie). To właśnie architektura „wiejska” z całym swoim uproszczeniem i nie złożonością określa estetyczny balans projektu polegający na w pełni świadomym zespoleniu i kreacyjnej interpretacji elementów tradycyjnych z formami sztuki najnowszej. W strukturze owego domu-pracowni zawarte zostały zasady wysokiej funkcjonalności, jak również koncepcja transformacji starych zasad komponowania układu bryły.

Tworząc dom chcieliśmy przede wszystkim pokazać naszą rewerencję dla dawnej zabudowy. Współczesna zagroda to nowa estetyczna jakość będąca wynikiem zestawienia i transformacji.
Górna, trójdzielna, pokryta cortenem (korodująca stal – materiał zmienny, harmonizujący się z wiejskim krajobrazem) część jest esencją walorów nieskomplikowanej, „zastałej” estetyki. Dolna zaś, przeszklona, modułowa reprezentuje aktualne rozwiązania architektoniczne. Razem określają reguły wykorzystywania i przekształcania starych modusów w nowe.

Całej górnej strukturze projektu nadana została forma otwartości ku przestrzeni. Zredukowane do minimum bryły pomieszczeń z szerokimi przeszkleniami skłaniają do kontemplacji malowniczego krajobrazu. Poprzez ażurowość elementów partii dolnej uzyskaliśmy efekt lekkiej i swobodnej konstrukcji, w której estetyczny rezultat definiuje przepływające światło.

Uzupełnieniem przestrzeni mieszkalno-twórczej i ogrodowej jest kapliczka pomyślana jako miejsce otwarte dla wszystkich mieszkańców wsi. Stanowi ona ideową przeciwwagę dla industrialnego
charakteru wystroju wnętrza domu.