Polski Kościółek Zrębowy

Budownictwo drewniane należało na przestrzeni wieków do charakterystycznych cech krajobrazu Polski. Projekt ten jest również wstępem do dyskusji na temat stanu i roli polskiej architektury sakralnej. Kościółki zrębowe obecne na ziemiach polskich stanowią niebywale cenną i unikatową wartość architektoniczną. Jako elitarne dzieła ciesielstwa, stały się zjawiskiem odrębnym w skali europejskiej, zachowując indywidualną tożsamość.  Obszar ich występowania był ściśle ograniczony jeśli chodzi o cechy architektury drewnianej – od zachodu poprzez konstrukcję szkieletową powszechnie tam występującą a od wschodu poprzez barierę kultury bizantyńsko-ruskiej.

Główną ideą tego projektu było pokazanie waloru upraszczania i ujednolicania formy, przy jednoczesnym powrocie do sprawdzonych wzorców sprzed lat. Tak jak XV-wieczne kościoły zbudowane w znacznej większości w konstrukcji zrębowej, tak projektowany budynek również opiera się na niej, ale odwróconej o 90 stopni. Następuje odwrócenie zarówno kierunków jak i materiałów. Tak oto tradycyjny dach pokryty gontem staje się wielkimi wrotami, zapraszającymi wiernych na modlitwę do środka, a kamienna podmurówka – kamiennym ołtarzem. Drewniane bale obróconej konstrukcji, łączone na zrąb, formują nie tylko boczne ściany obiektu, ale również podłogę i strop. Poprzez przesunięcie wybranych bali uzyskujemy w posadzce zróżnicowany poziom – schody wejściowe oraz podniesiony ołtarz. Z kolei przesuwając w dół wybrane belki stropu zapewniamy dostęp światła dziennego. Pozostałe dwie ściany kościółka – frontową i tylną, formujemy z materiałów analogicznych do tych używanych historycznie. Wejściowe wrota wykonane z gontu, mechanicznie łamane, pozwalają regulować zakres rozwarcia aż do całkowitego usunięcia przegrody frontowej, tak aby całkowicie otworzyć wnętrze kościoła na krajobraz. Futurystyczny kształt łamanej ściany z gontu nawiązuje do nieregularnych form dachów historycznych kościółków. Nad wejściem inspirowanym tradycyjnymi sobotami oraz strzelistymi dzwonnicami umieściliśmy geometryczny dzwon. Jedyny kamienny element – monumentalna ściana ołtarza z wyciętą szczeliną na kształt krzyża, przez które wpada światło stwarza aurę mistycyzmu i intymności oraz skupia uwagę na najważniejszą część kościoła – prezbiterium. Strzeliste i proste wnętrze budowli posiada niepowtarzalny klimat. Z jednej strony da sie odczuć tradycyjną drewnianą konstrukcję zrębową, z drugiej zaś mamy świadomość, iż znajdujemy się we współczesnym, minimalistycznym wnętrzu. Prosta forma, nie angażująca zbyt wielu zmysłów, ma za zadanie naprowadzić wiernego ku istotnej funkcji kościoła – domu modlitwy i spotkania z Bogiem. Jedynym ornamentem staje się tutaj światło. Subtelnie przefiltrowane przez „opadające belki” buduje atmosferę skupienia i kontemplacji. Całość konstrukcji tworzy piękną grę światłocienia, zależną od pory dnia. Te same poziome belki przebijając ściany układają się na bocznych elewacjach w ciekawy motyw, zdradzając zarazem proste ukształtowanie wnętrza. Nowoczesna technologia – szklany dach, czy rozsuwana mechanicznie ściana zachodnia są zaprojektowane, tak aby nie konkurować z ciepłym, drewnianym wnętrzem. Meble zostały wykonane z geometrycznych form, również z bali drewnianych. Pozornie prostokątna, otwarta przestrzeń wnętrza Kościółka Zrębowego została w bardzo subtelny sposób podzielona na strefy zgodnie z tradycyjnym podziałem obiektów tego typu.  Zakrystia i prezbiterium zostały wydzielone poprzez zróżnicowanie poziomu podłogi oraz  niewielką ściankę działową. Nawa główna to przestrzeń otwarta, przestronna, strzelista, doświetlona gradientem przefiltrowanego światła górnego i ukierunkowana osiowo na ołtarz. Analogie do kruchty i wieży z dzwonem znajdziemy za monumentalnymi, rozwieranymi drzwiami. Jest to również miejsce przypominające tradycyjne soboty – zadaszone podcienia kościółków zrębowych.

Projektowany obiekt, na wzór tradycyjnych, został zorientowany na linii zachód-wschód. Został otoczony murem wykonanym z bali o zmiennej transparentności uzyskanej poprzez odejmowanie kubatury drewna, którą rozrzuciliśmy na kamiennej posadzce otaczającej obiekt. W ten sposób stworzyliśmy ciekawą formę placu z nieregularnie rozmieszczonymi indywidualnymi siedziskami. Obsadziliśmy go również drzewami, nawiązując do naturalnego kontekstu otoczenia dawnych budowli. Dodatkowo teren wokół obiektu ukształtowano tak, aby od strony południowej tworzył lekką, niewidoczną pochylnię dla niepełnosprawnych.

W projekcie Polskiego Kościółka Zrębowego dawna konstrukcja jest zasadniczym środkiem architektonicznego wyrazu. W tym jednak przypadku nawiązanie do tradycji nie zamyka się wyłącznie na odniesieniu do formy, lecz twórczo odkrywa na nowo dawne treści i konteksty.

Sprawdź naszą ofertę: