Muzeum Książat Lubomirskich

Projekt Muzeum Książąt Lubomirskich we Wrocławiu odwołuje się do wielu wątków i kontekstów: urbanistyczno – architektonicznych, stylistycznych, społeczno-kulturowych, historycznych czy symbolicznych.

Forma budynku czerpie bezpośrednią inspiracje z czasów najdawniejszych tego książęcego rodu, który pomyślność ekonomiczną i świetność na kolejne stulecia zbudował na wydobyciu soli –niegdyś niezwykle cennego minerału. Kryształ soli stał się jednym z pretekstów w tworzeniu struktury budynku. Do idei kryształu soli nawiązuje zarówno zaprojektowana fasada pokryta akrylowymi panelami jak i jego zwarta, purystyczna, półprzeźroczysta, biała, szklista, a zarazem chropowata bryła, która w sposób niezwykle zróżnicowany filtruje światło i koresponduje z najbliższym krajobrazem. W dzień światło przenika do wnętrza budynku, natomiast w nocy emanuje swym blaskiem, odkrywając w elewacji swoją organizacjęprzestrzenną. Panele fasady oraz płaszczyzny bryły nowego budynku nawiązują do sąsiedniej zabudowylinią i fakturą dachów, podziałami wertykalnymi i gzymsami elewacji. Ornamentyka akrylowychpaneli koresponduje na sposób współczesny z barokową ornamentyką sąsiadującego kościoła oraz Ossolineum, nawiązując swoisty dialog kontrastów różnych epok. Zaprojektowane  modernistyczne, transparentne przeszklenia otwierają wnętrze budynku na otaczającą przestrzeń. Eksponują niczym kadry fotograficzne wybrane elementy otaczającej przestrzeni takie jak Ossolineum, barokowy ogród, zabytkowy kościół, Wieżę Matematyczną Uniwersytetu Wrocławskiego. Struktura funkcjonalna budynku sprawia iż muzeum samo w sobie staje się intrygującą przestrzenią eksponującą walory tej części Starego Miasta. Nowatorska lecz neutralna forma architektoniczna staje się purystyczną, transparentną witryną dla bezcennych zbiorów muzealnych niczym kryształ w którym została utrwalona historia książęcego rodu.Paradoksalnie ten reprezentacyjny, zwarty budynek jest łatwo dostępny dla ludzi niczympublicznysalon miejski.Nadając mu stylistykę współczesną ale odwołującą się do książęcego charakteru historycznych wnętrz, pozwalamy przechodniom i użytkownikom obcować z esencją świetności rodu Lubomirskich. Przeskalowany moduł podłogi holu współgra z fakturą elewacji i nawiązuje do zabytkowych, ornamentalnych posadzek poprzednich epok.Dostępny dla ludzi dach został potraktowany w sposób analogiczny jako kontynuacja salonu miejskiego  z reprezentacyjnymi schodami zwieńczonymi widokiem na końcu biegu.Otwiera się na panoramę miasta i jako wartość dodanamoże służyć jako alternatywna przestrzeń ekspozycyjna czy społeczna.

Zaprojektowany budynek Muzeum Lubomirskich we Wrocławiu wpisuje się u kontekst urbanistycznytej części Starego Miasta i odpowiada precyzyjnie na zapisy Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Od strony Placu Uniwersyteckiego gdzie ulica poszerzając swój trakt otwiera się na południowo zachodni narożnik działki, zaprojektowaliśmy przestronne wejście główne do budynku. Ponadto zapewniliśmy transparentność wnętrz i łatwą dostępność parteruna linii ulicy Aleksandra Fredry oraz ulicy Szewskiej, podkreślając tym samym wartość zlokalizowanych tutaj zabytków architektonicznych.Niezabudowane fragmenty działki wykorzystaliśmy jako przestrzenie parkingowe dla rowerzystów. Strefę dostaw i wjazd do parkingu podziemnego zlokalizowaliśmy w północno-zachodnim narożniku działki. Tutaj również znajduje się odrębne wejście dla pracowników.

W holu głównym znajdują się reprezentacyjne schody, które prowadzą nas na jednej osi poprzez wszystkie poziomy wystawiennicze w kierunku otwarcia widokowego na barokowyogród Ossolineum. Strefa wejścia jest niezwykle czytelna dla użytkownika. Tutaj z łatwością odnajdujemy miejsce sprzedaży biletów, foyer audytorium, kawiarnie, księgarnie, windy, toalety, szatnię oraz przestrzeń ekspozycyjną na wyższych poziomach. Reprezentacyjne schody mają analogiczną kontynuację, kiedy wyprowadzają nas na dach na osi barokowego kościoła oraz Wieży Uniwersyteckiej.

Poszczególne przestrzenie funkcjonalne przenikają się ze sobą dzięki czemu budynek staje się elastycznym, dostosowanym do potrzeb użytkowych obiektem. Na pierwszej kondygnacji umieściliśmy ekspozycję stałą wraz z panoramą miasta Lwowa. W strefie wschodniej ekspozycja posiada podwojoną wysokość oraz doświetlenie światłem naturalnym górnym, przefiltrowanym akrylowymi panelami. Na kondygnacji wyższej znajduje się przestrzeń ekspozycji czasowych, która posiada otwarcie widokowe na barokowy kościół a konkretnie jego barokowe okno. Przestrzeń ta częściowo otwiera się na wyższą kondygnację mieszczącą czytelnie dla interesantów. Przestrzenie wystawiennicze zaplanowane są na otwartym planie dzięki czemu pozostanąindywidualnie zaaranżowane. Mogą w sposób dowolny otwierać sie na jasny reprezentacyjny hol. Wyższe kondygnacje mieszczą przestrzenie gabinetów, biur, pracowni i czytelni. Ostatnia kondygnacja, zawarta w skosie połaci dachowych to przestrzeń techniczna i magazynowa. Dwie kondygnacje podziemne zostały zaprojektowane jako przestrzenie techniczne, instalacji i dostaw, oraz przestrzeń parkingów samochodowych. Rampa wjazdowa wykorzystuje kubaturę zlokalizowaną poniżej sali audytoryjnej.

Fasada budynku wykonana jest z paneli akrylowych o zróżnicowanej strukturze: są to elementy transparentne, piaskowane, oraz matowe nieprzepuszczające światła. Tak samo potraktowana została wewnętrzna ściana południowa przylegająca do reprezentacyjnych schodów. Zaprojektowane przeszklenia w konstrukcji nośnej ściany zewnętrznej pozwolą na naturalną penetracje światła poprzez akrylowe panele, nadając wnętrzu oraz fasadzie zewnętrznej unikalny blask i niepowtarzalny charakter. Posadzka holu jak i taras dachowy została wykonana zornamentalnych płyt kamiennych. Przestrzenie ekspozycyjne, biurowe i techniczne zostały wykończone neutralnymi materiałami; są to białe ściany i sufity, surowy beton przestrzeni technicznych, oraz szlifowany beton posadzek.

Sprawdź naszą ofertę: